Onder leiding van Ita hadden we een kidsparty in de KIMSON Centre. De eerste kinderen kwamen zo rond 16.30 uur binnen wandelen. Ze hadden gerekend op 300 kinderen, maar na ongeveer een uur werd het zo vol dat er wat kinderen buiten moesten blijven. Deze werden later weer naar binnen gebracht. Het was echt een leuke party... de kids kregen een film te zien, daarna werd er een sketch getoond door de tieners van de Rock Centre. Ook kwam er een clown langs die zijn moves liet zien, veel gezongen en aan het eind kregen alle kids een snoepzakje mee. Nadat alle kids waren vertrokken werd ons verteld dat er meer dan 1000 kinderen aanwezig waren!!! Een bomvolle Kimson dus en erg gezegend! Er werd tijdens de party ook aan de kids gevraagd of ze hun leven aan Jezus wilde geven. Nou, echt iedereen stond op!! Het was echt kippevel om te zien!
Maandag; de ontmoeting bij de bank.
We gingen na de activiteiten in de kerk met een groepje naar de bank toe om geld te pinnen. Zodoende kwamen we bij de bank Rayat Indo aan. Terwijl Linda en Noelle geld probeerden te pinnen, raakte Eddie in gesprek met de security van de bank. Eddie kon hem vertellen over het doel van onze missie in Tual.
Maandag; de ontmoeting bij de bank.
We gingen na de activiteiten in de kerk met een groepje naar de bank toe om geld te pinnen. Zodoende kwamen we bij de bank Rayat Indo aan. Terwijl Linda en Noelle geld probeerden te pinnen, raakte Eddie in gesprek met de security van de bank. Eddie kon hem vertellen over het doel van onze missie in Tual.
Nadat gebleken was dat geld pinnen niet mogelijk was, stelde de security man voor om naar binnen te gaan. Er werkte n.l. een oom Tahamata (geen oom van..) die een leidinggevende functie had. Na de kennismaking met oom T. legde hij uit dat er een netwerkstoring was waardoor wij niet konden pinnen. Maar deze man was ook benieuwd wat we hier in Tual kwamen doen. Oom Eddie vertelde opnieuw het doel van onze missie, waarop deze man geinteresseerd en geëmotioneerd raakte. Hij werd geraakt door het feit dat wij dit alles op onze eigen kosten deden. We zeiden dat we dit met liefde en volle overtuiging deden. Hierop antwoordde hij: de vreugde is van jullie gezichten af te lezen! Hij keek ons een voor een verbaasd aan. Ondertussen kwamen Hans en John aanschuiven. Dezelfe man wilde nog meer vragen stellen, maar vanwege zijn functie kon hij niet vrijuit praten of vragen stellen. We hebben hem uitgenodigd om een keer langs te komen. Dezelfde avond kwamen wij als groep hem weer tegen en weer zei hij: "De vreugde straalt van jullie gezichten af!" Wij waren hierdoor allemaal bemoedigd, omdat hij in ons de Jezus zag. Het was zijn ontmoeting met de Heer!
Myra's bevestiging:
Op de eerste dag van het Go Festival gaf Eddie een workshop over 'De rol van de media' met nadruk op gebruik van internet/e-mail. Na de sessie werden de deelnemers verdeeld in drie groepen met de opdracht om met en voor elkaar te gaan bidden. Eddie had in gedachten om een groep samen met Ferry (van het Mission Maluku team) te gaan leiden, terwijl de andere twee groepen respectievelijk zouden worden geleid door John & Annie, Daniël en Noëlle. Daniël stelde voor om het anders te gaan doen, zodat Daniël samen met Eddie een groep konden leiden. Op die manier was er n.l. in elke groep iemand aanwezig die Indonesisch sprak. Na opening met gebed vroeg Eddie of er iemand was die persoonlijk gebed nodig had. Een meisje gaf aan dat zij een gebedspunt had. Ze wilde namelijk theologie gaan studeren. Eddie vroeg haar naar haar naam. Myra heette zij. De twee broeders keken elkaar lachend aan en Eddie vertelde over Daniel en zijn Myra: dat zij vorig jaar ook hier was en nu in Engeland de bijbelschool aan het volgen is. Eddie en Daniel waren ervan overtuigd dat de Here deze betreffende groen licht gaf om theologie te gaan studeren. (Later begrepen Eddie en Daniel ook waarom Daniel deze groep moest leiden).
Myra's bevestiging:
Op de eerste dag van het Go Festival gaf Eddie een workshop over 'De rol van de media' met nadruk op gebruik van internet/e-mail. Na de sessie werden de deelnemers verdeeld in drie groepen met de opdracht om met en voor elkaar te gaan bidden. Eddie had in gedachten om een groep samen met Ferry (van het Mission Maluku team) te gaan leiden, terwijl de andere twee groepen respectievelijk zouden worden geleid door John & Annie, Daniël en Noëlle. Daniël stelde voor om het anders te gaan doen, zodat Daniël samen met Eddie een groep konden leiden. Op die manier was er n.l. in elke groep iemand aanwezig die Indonesisch sprak. Na opening met gebed vroeg Eddie of er iemand was die persoonlijk gebed nodig had. Een meisje gaf aan dat zij een gebedspunt had. Ze wilde namelijk theologie gaan studeren. Eddie vroeg haar naar haar naam. Myra heette zij. De twee broeders keken elkaar lachend aan en Eddie vertelde over Daniel en zijn Myra: dat zij vorig jaar ook hier was en nu in Engeland de bijbelschool aan het volgen is. Eddie en Daniel waren ervan overtuigd dat de Here deze betreffende groen licht gaf om theologie te gaan studeren. (Later begrepen Eddie en Daniel ook waarom Daniel deze groep moest leiden).
Donderdag; bij de kapsalon.
Samuel kwam op het idee om een cream bath te gaan nemen. Linda, Hans & Nancy vonden dit ook een goed idee en met zijn vieren gingen zij naar de kapsalon toe naast ons hotel. Zij waren echter verbaasd toen zij de kappers zagen. Je zou eerder zeggen dat zij "kapsters" waren! Deze manen zagen eerder uit als vrouwen en een van hen liep zelfs op hoge hakken. (Linda en Nancy moesten er om giechelen). Na het wassen kregen de klanten masker in het haar, die goed ingemasseerd werd. Dit was aangenaam. Maar toen hoorden zij opeens film op de achtergrond. De vier gasten draaiden zich om en zagen dat het een geen nette film was. Hans begon direkt in tongen te bidden en plotseling was er overal kortsluiting en de stroom viel uit. Dus ook de t.v. deed het niet meer! Als achtergrondmuziek draaide men toen Celine Dion, wat stukker aangenamer was. De nek- en schoudermassage volgden en ook onze armen werden gemasseerd. Het was heerlijk, vooral na het bezoek aan het strand waar we gezwommen haddden. Voor maar liefs zes euro's werd ons haar geknipt, gefohnd en in model gebracht. Wat een zegen. Dank U Heer!
De doop op het strand en Hans zijn droom in vervulling;
De doop op het strand en Hans zijn droom in vervulling;
Vandaag een dag van ontspanning en plezier op het strand van Tual. Tijdens het Go-Festival werd de vraag gesteld wie er nog niet gedoopt was. Er bleken twee meisjes zich te hebben op gegeven. Stiekum kwam een lang gekoesterde droom weer boven, zou ik dat misschien mogen doen?Met een bus vol mensen vertrokken we om 11:00 uur richting het strand, waar we na een klein uurtje arriveerden. Het zag er een beetje bewolkt uit, maar met een aangename temperatuur van zo'n 28 graden was het heerlijk strandweer.
De twee meisjes werden door voorganger Anis voorbereid. Ze werden gezegend en verklaarden Jezus te willen aannemen als hun Heiland en Verlosser. Eddie zag het verlangen in mijn ogen en vroeg aan de voorganger of ik bij de doop mocht helpen en .... ja hoor geen probleem! Ik rende door het water naar de doopplek.Woorden schieten te kort, het was op dat moment moeilijk te beschrijven, maar vooral dankbaarheidin mijn hart voerde de boventoon.
De mensen op het strand zeiden dat toen de meisjes uit het water omhoog kwamen, de zon door de wolken kwam; een bevestiging dat het feest in de hemel was! "Ik ben God dankbaar dat ik op deze plek mocht zijn en dat ik gehoor heb gegeven aan Zijn oproep." (Hans)
(Verslag opgetekend door Noelle Patty)
Voor meer nieuws, verslagen, video-opnames en foto's .... kom naar de verslagdienst:
